Zwyczaje Sarmatów
Dla Sarmaty bardzo ważne były więzy zarówno rodzinne jak i towarzyskie. Kobiety traktowane były z niezwykłą galanterią. Jednym z ulubionych zajęć była rozmowa, chętnie przyjmowano krewnych, przyjaciół, również nieznajomych, a zwłaszcza cudzoziemców. W konwersacjach posługiwano się swobodnie łaciną. Urządzane były uczty zazwyczaj wystawne, suto zakrapiane rożnego rodzaju trunkami. Często dochodziło do sprzeczek i bójek. Uczty odbywały się przy hucznej muzyce, tańczono (mazurka, obereczka czy poloneza), dbano również o honor osobisty.
Ślub w czasach Sarmatów brany był w wieku: kobiety 20 do 25 lat oraz mężczyźni 25 do 29 lat. Mimo, że często przyszli małżonkowie nie znali się przed ślubem, małżeństwo było określane jako głęboka i wieka przyjaźń. Decydujący w kwestii zawierania małżeństwa był posiadany majątek, a nie uczucie przyszłych małżonków.
Rola kobiety sprowadzała się do wykonywania czynności w domu jako gospodyni oraz matka. Mężczyźni z kolei dużo i często podróżowali, wyjeżdżali na sejmiki, Sejmy, różne odpusty, często również na procesy sądowe oraz pospolite ruszenie.
W tamtych czasach na świat przychodziło bardzo dużo dzieci, wiele z nich umierało z powodu chorób, których nie umiano leczyć oraz z braku higieny, często dzieci te nie dożywały do pełnoletniości. Dziewczyny i chłopcy wychowywani byli oddzielnie, do 6 roku życia odbywało się to w towarzystwie kobiet, później chłopcy uczeni byli przez mężczyzn. W kolejnym etapie wysyłano ich do nauki w szkołach przyklasztornych i posyłano ich na studia. Dziewczynki uczono czytać i pisać, oraz przyuczano do zajęć gospodarskich.
Częstym powodem procesów Sarmatów były błahostki, sprawy takie zazwyczaj kończyły się kompromisem lub ugodą.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz